Czy można dostać interpretację podatkową na pytanie, którego się nie zadało?
Według Dyrektora KIS – ✅można. Według WSA w Warszawie – ❌absolutnie nie.
📜 Sprawa dotyczy podatnika, który wystąpił o interpretację indywidualną w zakresie spełnienia przesłanki podmiotowej do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT. Przesłanka przedmiotowa (rodzaj świadczonych usług) była już kilka miesięcy wcześniej potwierdzona przez ten sam organ – w odrębnej interpretacji, z korzystnym dla podatnika rozstrzygnięciem.
Mimo to, Dyrektor KIS – jakby zapomniał o granicach wniosku – postanowił ponownie rozważyć i ocenić, czy przesłanka przedmiotowa jest spełniona. Efekt? Interpretacja wyszła daleko poza zakres pytania i stanowiska podatnika.
Podatnik zaskarżył interpretację, powołując się na naruszenie m. in. art. 14c § 1 i 2 oraz art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej.
🚫 WSA w Warszawie, w wyroku z 26 marca 2025 r. o sygn. III SA/Wa 1/25, przyznał mu rację – uznając, że organ wyszedł poza granice stanu faktycznego oraz pytania.
Sąd podkreślił, że: „W świetle ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych, organ wydający interpretację rozstrzyga tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego na gruncie tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oceny prawnej. Organ podatkowy ogranicza się do analizy okoliczności podatnych we wniosku w zakresie sformułowanego pytania. W stosunku tylko do tych okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które winno być ustosunkowaniem się do stanowiska zaprezentowanego w sprawie przez wnioskodawcę. Innymi słowy specyfika postępowania w sprawie o wydanie interpretacji polega na tym, że jest ona podejmowana w ramach stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, w granicach zadanego przez niego pytania oraz wyrażonej oceny prawnej (zajętego stanowiska)”
W przywołanym wyroku wskazano też, że: „Wyjście przez organ interpretacyjny poza ramy postępowania wyznaczone normą art. 14c § 1 Op (Ordynacji podatkowej) powoduje, że wydana zostaje interpretacja o innej treści niż należałoby oczekiwać, gdyby do tego naruszenia przepisów postępowania nie doszło. Organ nie może bowiem odpowiadać na pytanie, które wnioskodawca nie zadał, czy dokonywać oceny stanowiska, którego sam wnioskujący o udzielenie interpretacji nie wyraził, ani co do okoliczności nienależących do stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego)”.
Kolejno, WSA przypomniał, że: „interpretacje indywidualne mają spełniać w obrocie prawnym funkcje dwojakiego rodzaju: informacyjną wynikającą z art. 14b § 1-3 i art. 14c § 1 i 2 Op oraz gwarancyjną, którą ustanawiają przepisy o tzw. „nieszkodzeniu” podmiotowi, który zastosował się do wydanej interpretacji- art. 14k § 1i § 3, art. 14m i art. 14na Op.”.
Konkludując
⚖️ Sąd podkreślił, że:
- organ interpretacyjny jest związany opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i pytaniem przedstawionym przez wnioskodawcę;
- nie wolno odpowiadać na pytania, których podatnik nie zadał;
- naruszenie tej zasady powoduje, że interpretacja ma inną treść, niż powinna mieć przy prawidłowym postępowaniu.
WSA przypomniał też, że interpretacje indywidualne mają nie tylko charakter informacyjny, ale i gwarancyjny – chronią podatnika, który się do nich zastosuje. Wyjście poza ramy pytania niweczy tę funkcję.
Co wynika z tego sporu?
Organ interpretacyjny ma odpowiadać na to, o co został zapytany. Moim zdaniem, w tej sprawie Dyrektor KIS wyraźnie „odleciał”, a WSA z pełną sprowadził wydaną interpretację na grunt Ordynacji podatkowej i zawartych w niej przepisów postępowania.
Oczywiście organ ma prawo do odmiennego poglądu, a sprawa zostanie rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny, jako że organ złożył skargę kasacyjną.
#interpretacjapodatkowa #doradcapodatkowy #radca prawny #NSA #WSA #JS
